Op zaterdag 28 april weer vroeg op, net als vorig jaar met de bus naar Val Sinestra: een week lang onderdompelen in tango en wandelen. Om 7:00 uur bus 41 in, om 23:00 uur eindelijk aangekomen. Wat onderweg opvalt: de vele windmolens en gele koolzaadvelden maar vooral al die daken met zonnepanelen: stromingsenergie leeft in Duitsland.

Het voormalige kuuroord ligt op 1500 meter hoogte en het voorjaar is nauwelijks begonnen. Maar de bergen ontwaken. Overal nog resten sneeuw en pal daarnaast prachtige voorjaarsbloemen: wilde krokussen, viooltjes, anemoon. Indrukwekkend zoals extremen hier bij elkaar komen. De machtige bergen, de eeuwige cyclus van het water, het tere leven dat ieder jaar opnieuw zijn kop opsteekt. Overal murmelt, ruist, klatert en bruist het water van de berghellingen, het begin van een lange weg naar uiteindelijk de zee.

Het was weer heerlijk om een hele week niks anders te doen dan wandelen door de bergen, mijmeren, kijken en tango. En de veranderingen in mijn eigen leven overdenken en doorvoelen. De hele week was er ook een heus tango orkest mee: Del Mosa. Overdag oefenen en s’ avonds speelden ze op de Salon. Wonderlijk hoe een groep onbekenden in een week bijna familie wordt. En aan het einde van de week het gevoel: nadat ik de afgelopen anderhalf jaar eerst het tuinhekje opende, het paadje naar de voordeur opliep, op de stoep stond en aanbelde, is nu de deur naar het huis van de tango opengegaan en sta ik in de hal…..