De rode kleur in het schilderij van Johannes Vermeer: meisje met de rode hoed, is gemaakt met meekrap. Ooit was Nederland een belangrijk exportland van deze kleurstof. De wortel van de meekrap plant moet drie jaar groeien en daarna 2 jaar drogen voordat de kleurstof er aan onttrokken kan worden. Na de uitvinding van synthetische kleurstoffen was het snel gedaan met de natuurlijke tinten in hun oneindige schakeringen. Ze werden vervangen door goedkope eendimensionale kleuren. De zonnebloemen van Van Gogh zijn geel. Maar wat voor geel, vraagt  Peter Henk Steenhuis in een artikel in Trouw zich af: bleekgeel, amarillo, zwavelgeel, citroengeel, saffraangeel, botergeel, okergeel, strogeel, izabel, gelepeld, tanig, vlassig……. Gelukkig gaan kunstenaars en ontwerpers zich weer interesseren voor kleur. Hella Jongerius is er zo een. Vanwege haar kleurexperimenten is ze nu aangesteld als art director voor het kleurgebruik in de Vitra collectie.
Maar nog aansprekender is het werk van Claudy Jongstra. Claudy werkt met natuurlijke materialen en eeuwenoude technieken. Vilt is haar levenswerk. Haar monumentale werk hangt in binnen en buitenland. Ze brengt letterlijk en figuurlijk zachtheid binnen in de stenen omhulsels van musea, bibliotheken, gevangenissen en ziekenhuizen. Warmte en troost. Verbinding. Dat zijn de gevoelens en emoties die haar werk oproept. Ze heeft haar eigen kudde Drentse heideschapen en verbouwt zelf de plantaardige kleurstoffen die haar werk zoveel kracht en diepte geven.